Het Centre Pompidou, officieel het Centre national d’art et de culture Georges-Pompidou is een toonaangevend centrum voor moderne kunst in Parijs. Het werd in februari 1977 geopend, waarmee een wensdroom van de voormalige Franse president Georges Pompidou gestalte kreeg. Hij wilde dat er in Parijs een groot publiekscentrum werd gebouwd waar alle vormen van moderne kunst en andere culturele uitingen een plek zouden kunnen krijgen.

Het Centre Pompidou is een opvallend gebouw. Het is ontworpen door de architecten Richard Rogers uit het Verenigd Koninkrijk en Renzo Piano uit Italië. De gevel van het gebouw is een wirwar van pijpen en buizen in verschillende kleuren. De kleuren geven de functie van de buizen aan. De opzet van de architecten was om het gebouw als het ware binnenstebuiten te keren.

Musée national d’art moderne
In het centrum is op twee etages onder andere het Musée national d’art moderne gevestigd met een van de belangrijkste verzamelingen moderne kunst ter wereld. In de collectie van circa zestigduizend werken vindt men onder andere sculpturen, schilderijen, boeken, films, video, documentatie over muziek en vormgeving.

De activiteiten van het Centre Pompidou zijn onder andere:

Presentatie van de permanente collecties van het Musée national d’art moderne en het Centre de création industrielle
tentoonstellingen
Bibliothèque Kandinsky, leesplek voor het gewone publiek, mogelijk gemaakt door de Bibliothèque publique d’information
Optredens, theater, dans en muziek, bioscoop, symposia en debatten en publicaties.

Na twintig jaar intensief gebruik was het Centre Pompidou in 1997 hard aan een opknapbeurt toe. Er waren in de voorafgaande jaren zo’n 160 miljoen bezoekers geweest en dat had zijn tol geëist. De renovatie en de interne vernieuwing werd uitgevoerd door de architecten Renzo Piano en Jean-François Bodin. Op 1 januari 2000 werd het gerenoveerde Centre Pompidou weer voor het publiek geopend.